Het was weer een erg bijzondere dag!

Ik moest wel lachen toen ik een aantal reacties las op mijn vorige verslag. Als ik kijk naar de koekjes en de jongen die naast me zat dan kan ik me voorstellen dat een aantal van jullie aan drugs denkt. Maar dat is meer onze westerse "mind" die zo kan denken.
Anyway, ze staan nog steeds naast mijn bed en ik denk nog regelmatig terug aan het mooie gebaar wat deze jongen gaf. Hoe vaak doe ik zoiets in Nederland, iets voor een totaal vreemde persoon doen alleen maar om het doen?
Iets om over na te denken.... en vervolgens gewoon simpel te doen...
Gisteren heb ik na het ontbijt heerlijk de mountainbike van een van de eigenaren kunnen lenen/huren en ben gaan rondfietsen. Ik logeer in een B & B met de naam Soulmates Retreat, 20 kilometer buiten Chiang Mai. Het wordt gerund door een Australier en zijn thaise vriend. Ze hebben 5 kamers, een zwembad en een uitzicht waar je helemaal stil van wordt. Bij het ontbijt kijk ik uit over de rijstvelden en in de verte zie ik de bergen.
Door het persoonlijk contact lijkt het haast wel of ik bij bekenden logeer. Ik moest meteen aan Richard en Bart denken die hun B&B zijn gestart in Kaapstad.
Anyway, gisteren na het ontbijt dus heerlijk gaan fietsen, richting een grote dam hier in de buurt. En daarna een heerlijke massage, eerst de voeten en daarna het hele lijf. Het jonge meisje was erg enthousiast en ik moest een paar keer aangeven, slow please, slow please. Anders moest ik met het invalide busje worden afgevoerd.
De dag vloog voorbij en daarna heerlijk thaise cocossoep met garnalen gegeten, homemade, erg lekker.
Vanochtend na het ontbijt richting Chiang Mai gegaan met de songthaew, zeg maar de thaise versie van de buurtbus.
Na 3 kwartier aangekomen in de stad en toen een beetje gaan rondlopen. Het is een soort Bangkok in het klein, erg leuk en relaxed. Een paar tempels bezocht en 's middags met een amerikaan afgesproken die hier een paar jaar studeert. Hij noemde een paar plekken die ik echt moest zien voordat ik weer wegging. En hij kon me wel brengen met de motorbike.
Ok, sure... Olaf achterop en off we go!
We gingen eerst naar Doi Suthep, een grote tempel in de bergen. De tocht ernaar toe was al gaaf omdat we ook langs het Universiteitsgebouw reden waar hij studeert voor zijn Masters. Het deed me denken aan Gainesville :-) qua sfeer.
Het uitzicht bovenop de berg was indrukwekkend en de tempel daarna was helemaal bijzonder. Hij vertelde een aantal gebruiken over het boedhisme en de gebruiken, was echt bijzonder om daar te zijn.
Daarna nam hij me mee naar een tempel waar ook meditatiecursussen werden gegeven. Hij had dit een tijd geleden gedaan. De sfeer was erg prettig daar.
Er stond ook een grote pagoda waar je omheen kon lopen. Op de een of andere manier werd ik daar naartoe getrokken. Hij gaf aan dat je kloksgewijs 3 keer met blote voeten rond de pagoda kon lopen.
Bij de eerste ronde voelde ik de kracht van het gebouw rechts van me. Bij de tweede ronde werd ik steeds meer gefocust en voelde ik steeds meer stabiliteit. En bij de derde ronde voelde ik een golf van dankbaarheid over me heen komen.
Na afloop liep ik naar hem toe. Hij vroeg wat het met me had gedaan. Ik werd emotioneel en vertelde wat ik voelde. Na mijn uitspraak over dankbaarheid zei hij: je bent op de juiste weg.
En dat raakte mijn hart en ik begon te huilen. Het was zo'n mooi moment daar. Om te voelen dat het klopt wat ik doe en om die bevestiging te horen, is lastig om in woorden uit te drukken..
Daarna nog een drankje gedaan en toen afscheid genomen.
's Avonds had ik afgesproken met een thaise jongen in een restaurant die in Chiang Mai woont. Veel reist, goed engels spreekt en ook een interessant verhaal te vertellen had. Hij heeft een aantal apps ontwikkeld die erg populair zijn. Was leuk om dat te horen. Toen hij vroeg wat ik qua eten lekker vond bestelde hij vervolgens de hele lijst dus Olaf had zijn buffet alweer op tafel, yeah....
Het smaakte erg goed. En hij was zo aardig om mij naar het hotel terug te brengen, wat wel een takke eind ver weg was, achteraf.
Ik was vrij duidelijk dat het wat mij betreft vriendschappelijk was maar hij liet wel duidelijk merken dat hij het wel leuk vond als hij nog even mee naar binnen kon. No, thank you, sorry.
Nu zit ik met het geluid van allerlei kikkers en vogels op de achtergrond op mijn balkon.
En voel ik dat de muggen om me heen aan het dansen zijn.
Dus ik ga lekker zo slapen. Het was weer een erg bijzondere dag!